Forum literackie Ogród Ciszy

Kruk

Gdy nad ziemią krąży kruk,
Znaczy - wojna jest tuż - tuż!
Gdy pozwolić mu na lot,
Gdy pozwolić mu na lot,
Znaczy - czas już iść na front.

By na wojnę nie szedł nikt,
Trzeba kruka zabić w mig,
Ale aby zabić go,
Ale aby zabić go,
Załadować trzeba broń.

Gdy gotowa będzie broń,
Wszyscy zechcą wziąć ją w dłoń,
Hukną strzelby, kula wnet,
Hukną strzelby, kula wnet
Cel odnajdzie, zada śmierć.

I nikogo jej nie żal,
Mknie, by trafić – taka gra,
Czy to obcy, czy to swój,
Czy to obcy, czy to swój,
Wszystko jedno jej, i już.

Trafić – to jest kuli cel,
Nikt i nic nie liczy się,
Nikt i nic nie liczy się,
A kruk krąży, krąży wciąż -
Zabić kruka nie ma kto.


Ворон

Если ворон в вышине,
Дело, стало быть, к войне!
Если дать ему кружить,
Если дать ему кружить,
Значит, всем на фронт иттить.

Чтобы не было войны,
Надо ворона убить.
Чтобы ворона убить,
Чтобы ворона убить,
Надо ружья зарядить.

А как станем заряжать,
Всем захочется стрелять.
Ну а как стрельба пойдёт,
Ну а как стрельба пойдёт,
Пуля дырочку найдёт.

Ей не жалко никого,
Ей попасть бы хоть в кого.
Хоть в чужого, хоть в свово,
Хоть в чужого, хоть в свово,
Во - и боле ничего.

Во - и боле ничего,
Во - и боле никого,
Во - и боле никого,
Кроме ворона того -
Стрельнуть некому в него…

1959

Śpiewa Mistrz Okudżawa

Boleśnie aktualny ten tekst. I zaiste: Trafić – to jest kuli cel, tyle, że sama tego uczynić nie jest w stanie. A więc nie ją należy winić za porządek rzeczy. Ani kruka, który krąży nad ziemią. Zło rodzi się ze świadomości, a jedynymi świadomymi istotami na tym świecie, wedle wszelkiej dostępnej wiedzy, jesteśmy my...
Marionetki natury dążące jedynie do zachowania równowagi w tejże naturze? A może najczarniejszy sen, który się ziścił? To nie kula zadaje śmierć, lecz ten kto naciska spust... Czyżbyśmy byli bronią? W ręku kogo? Kulą z czyjego rozkazu?...

Ważny tekst! Tak przerażająco aktualny! Taki bolesny!

Dziękuję, Liliano - za ten przekład. Często do niego wracam. Cała prawda o ludzkości zawarta w pięciu strofach...

Droga Vesper,
bardzo dziękuję za komentarz i przepraszam za tak spóźnioną reakcję.
Myślę, że w kruku poeta widzi też przywódcę, którego przerost ambicji i chęć panowania nad światem (lub jego częścią) doprowadza do tragedii całych narodów.
Pozdrawiam serdecznie. Liliana