Przebłyski

[Krystyna Morawska]

Dziś poniedziałek. W torbie na ramię
zawsze noszę szkicownik i ołówek.
Kiedy nie ma światła, powstają słowa.
Byle jak upchane nie dadzą radości,
tylko słodko-gorzki zapach,
tak dobrze znajomy.

Wdycham razem z powietrzem.

Teraz wszystko łączy się w całość -
ciemność zaczyna jaśnieć. Znikam
w tym blasku, gdzie czas będzie
zmieniony w stertę liter i obraz.

Ten wiersz zatrzymam dla siebie.
Jest w nim trochę ciepłego bólu,
którego nie chcę nikomu oddać,
gdyż wraca od rzeczy niewidzialnych.

W ciszy dzieje się najwięcej.