Forum literackie Ogród Ciszy

Są dni których nie można zapomnieć.

Zamknięta w łupince orzecha
czekam, aż mgła się podniesie
i wszystko zajaśnieje.

Wtedy każda dróżka porośnie trawą,
zapachnie leszczyną. Dzikie kwiaty
sypną pyłkiem - wiedzą, co to znaczy.

Kierowana delikatną ręką losu,
dodaję sobie otuchy. Niech każdy
dom stanie się zielonym ogrodem.

To wizja, która budzi pragnienie,
by raz jeszcze usłyszeć dziecięcy śmiech,
chociaż z otwartych ust nic już nie wyjdzie,

tylko czasem ciche westchnienie.