Kawałek wieczności

[Krystyna Morawska]

Spotkaliśmy się na beskidzkim szlaku.
Długo milczał, chociaż tyle kubków
z gorącą herbatą wypiliśmy razem. Pachniał
wiatrem i rozgrzaną ziemią. Było w nim
coś chłopięcego - rozpływałam się jak wosk.

W plecaku ukrywał skrzydlate słowa.

Ubywało dnia i nocy. Dym z ogniska
zatrzymywał moment brzasku. Byliśmy
tak blisko, a jednocześnie zbyt daleko.
Wąska dróżka nie mieściła dwóch osób.

Zostały sny, które nie mają końca.
Wieczorem zasiadam przy krosnach,
by kolorową nicią wplatać uśmiech.

Pod każdym ściegiem - nadzieja,
pod każdym ściegiem – zwątpienie.