Primavera

[Krystyna Morawska]

Czuję na ustach drżący płomień,
podatny na każde tchnienie wiatru.
W otwartych dłoniach wiruje
powietrze nagrzane słońcem

Wygładzam myśli rozkołysane
tajemniczym językiem elfów.

Głos napełnia się miękko, a świat
znowu mały jak piąstka dziecka.

W tym krótkim, zielonym transie,
drzewa nabrzmiewają sokiem.
Niczego nie zazdroszczę. Wystarczy,
że za oknem pada ciepły deszcz

i rosną trawy.