Kosmologia

[Krystyna Morawska]

Na dźwięk sygnaturki dotykam nieba,
chociaż wciąż stoję na ziemi.

Czas uwalnia przestrzeń, podświetlona
Jasnością rozszerzy horyzont. Pszczoły
znowu będą krążyć wśród kwiatów.
Zbłąkany dostanie siłę potrzebną do życia,
popłynie gdzie chce, jak wiatr i nurt rzeki.

Skupiony na jednym znaku usłyszy
Pieśń nad pieśniami. Poczuje obecność.
Wyśpiewa słowa, które obudził głos
dzwonów - do piękna w tamtej ciszy.