Niepewność

[Krystyna Morawska]

Był czas, kiedy czułam
własną muzykę, lecz to za mało,
by zostać czarodziejem sztuki.
Słowa już nie należą do mnie,
zawisły w powietrzu jak rój
kolorowych motyli,

które chcąc zachować ornament,
szukają słonecznej strony.

Wtedy zobaczysz ich wytrawną
świeżość, gdzie wszystko otwarte,
można dzielić, wspólnie posiadać.
Ból i radość pochodzą z tego
samego źródła, tej samej siły,

ale nigdy nie opisałam.