Dzień gaszenia świateł

[Krystyna Morawska]

Słucham deszczu i nie zasnę dzisiaj.
W nowych słowach zabraknie życia.
Zginą drobiazgi, rodzinne relikwie,
pordzewieją herby.

Kiedy krople lekko pukają o szybę,
zanurzam się w swoim istnieniu,
ale to tylko jałowy bieg do jutra,
które będzie bezosobowe,
obliczalne.

Bez uśmiechu zostawiam miasto
pełne obcych ludzi. Mówisz,
że blask jednej gwiazdy wpłynie
na rozrost drzewa i splecie ręce
popielatą mgłą.

To nie może być takie proste.