Podwójny płomień

[Krystyna Morawska]

Nad brzegiem rzeki Amstel,
chwytam błyski, które niskie słońce
rozrzuca po wodzie. Nie wiem,
czy mają jakieś inne znaczenie.
Małe słowa potrafią otworzyć umysł,

rozwijają żagle, malują obrazy -
artefakty ponownie nabrały koloru.
Oto dziewczyna - trzyma lampę
oświetlającą Piotra. Podchodzę,
by zajrzeć do wnętrza dłoni.
Prawie czuję, jak przepływa światło.

Powiedziałeś: nie znam tego Człowieka.
Jesteś zbyt blisko i jak ja - niedoskonały.

Chcę myśleć, że tak było