Jak być szczęśliwym

[Jan Stanisław Kiczor]

Jak być szczęśliwym

Jakbym tak mocno zawierzył drzewu,
Oplótł je całe pragnień uściskiem
I życiodajny zerwał w nim przewód,
W jedność połączył naczynia wszystkie.

Czułbym konarów drapiącą korę,
Szpetne zgrubienia zarosłych wrzodów,
Latem się oblókł w snu aureolę,
Zimą zawisał kropelką lodu.

***

Poznając zwiędły zmysł błogostanu;
W różnych zaułkach, grajdołkach świata,
Na starych, dzikich, kępach burzanów
Z piaskiem pustynnym niesiony – latał.

Gdzieś zapętlony w czasoprzestrzeni,
Przez niebywałe, wciąż obce – pognał,
I z nieznanego w poznane zmienił,
To, o czym ludzie marzą przy oknach.

***

Lub lekko drzemiąc w cichej altanie,
Wśród różnobarwnych gęstwin przesytów,
Gdzie trwa owadów godowy taniec,
Otulać ciało w aromat bytu.

Własnych nałogów osnuty dymem,
Wbiec w taką ciszę, co może złościć
Lecz łagodnieje przy tej jedynej.
I drzwi otworzyć. Czekać na gości.




Z inspiracji utworu: „Jak się wydać” - wika jan.kowska
.