Sen, niekoniecznie karnawałowy

[Jan Stanisław Kiczor]

Sen, niekoniecznie karnawałowy

Zmysł upojony snu kieliszkiem
Do dziwnej złudy się przekonał,
Wezwał do pląsów dziejby wszystkie,
Wśród których pierwsza - Dziwożona..

Na jakimś błoniu ujrzał ducha,
Co noc mu strawą i napojem,
I tak się w jego szelest wsłuchał,
Jak w staroświeckich nut przeboje.

Jaźń podryguje posuwiście,
Z dziejbami ciało poszło w taniec,
Drży z podniecenia każdy liścień,
Na to śródnocne rozpasanie

Bezdroża, chaszcze i śródlesie
W hulaszczym rytmie gniotąc trawy.
Pośród rozkoszy i uniesień,
Spijają rosę lśniącą krwawo..

Gdzieś zawirował wątek myśli,
Pośród podskoków i w półcieniach,
I jeden sen, a tak się wyśnił,
Że trwa na krańcach rozmarzenia.

-