Pieśń o wiośnie

[Jan Stanisław Kiczor]

Pieśń o wiośnie

Wygłupiały się rankiem słowiki,
Tak je naszło. Czemu? Któż to zgadnie?.
Nie zrobiły wrażenia na nikim,
Choć wiadomo. Śpiewają najładniej.

A to było już dość późną wiosną
I znam powód. Tak mi się wydaje:
Przez tę wiosnę ptaszęta poniosło;
Zapragnęły pojeździć tramwajem.

Jeszcze chciały spróbować pociągiem,
Autobusem (zdaje się do Zgierza),
Parostatkiem - przez chwilę je ciągnie,
Lecz się boją wody na kołnierzach.

Aż się w swary rozsądku dźwięk wplata
W rwetes wielki i trele komiczne:
Po co z losem nieznanym się bratać ?
Róbmy to, co robimy tak ślicznie.

I zapadła w konarach wpierw cisza,
Z niej po chwili pieśń ranna wybucha,
Jeśli ktoś takich treli nie słyszał,
Niech ucichnie, bo warto posłuchać.

.