odnaleźć cel
: czw 11 cze, 2009
„(…) Mogę być tylko przestrzenią, którą wypełniasz (…)”
Kalina Kowalska „Jerozolima, dzień pierwszy”
trudno poprzestać na wrażeniu
że człowiek pyłkiem we wszechświecie
gdy ziemia mknie po własnym kręgu
w warkoczach komet ślady wgnieceń
niełatwo będąc ateistą
zaprzeczać oczywistym faktom
że ktoś przed nami stworzył wszystko
półprawdy łączyć wiary dratwą
lecz jeśli w dłoniach kwili pisklę
wypadłe z gniazda tuż po burzy
rozpala duszę jedna z iskier
i dzień przestaje się już dłużyć
Kalina Kowalska „Jerozolima, dzień pierwszy”
trudno poprzestać na wrażeniu
że człowiek pyłkiem we wszechświecie
gdy ziemia mknie po własnym kręgu
w warkoczach komet ślady wgnieceń
niełatwo będąc ateistą
zaprzeczać oczywistym faktom
że ktoś przed nami stworzył wszystko
półprawdy łączyć wiary dratwą
lecz jeśli w dłoniach kwili pisklę
wypadłe z gniazda tuż po burzy
rozpala duszę jedna z iskier
i dzień przestaje się już dłużyć