** [dzień dobry matko...]

[Snufkin]

***
„więc wrócę pojutrze w każdym razie wrócę”
Zbigniew Herbert

I
dzień dobry matko jest już noc
dziwi cię lekka bladość
moich warg -

wróciłem wreszcie

II
jestem jak dziecko
sam i jak dziecko śpiący

i było moje odchodzenie
próbą ucieczką rajem otchłanią
korytem rzeki

wszystko to jest jak
przejście dolinami głosu
gdzie kończy się życie
i życie zaczyna

rozbiciem niedoskonałej
choć antycznej wazy

[Latima]

a gdyby bez tych i to co?
moja propozycja-

jestem jak dziecko
jak dziecko śpiący
pomyślałabym też,żeby te jaki zmienić, patrz , ile ich jest.
Podoba się klimat , jest ciekawa koda, warto zatem poświęcić trochę uwagi formie, pozdrawiam

[Snufkin]

powtarzają się dwa razy - nie licząc dziecka.
A zaproponowany skrót burzyłby rytm.

Dziękuję za przeczytanie :)

[Mirek]

czytałem go i czytałem i .... nie dość i zaraz sobie jeszcze raz

[Snufkin]

Uznam to, Mirku, za b. duży komplement.

[Mariola Kruszewska]

Jest lęk przed powrotem i niepewność słuszności podjętej decyzji. Ale jest i powrót do domu, gdzie powinno być dobrze. Powinno. Skąd więc blade usta? Matka - może matka, a może ojczyzna? Poza progiem szukamy ucieczki, raju, źródła; bywa inaczej, więc wracamy. Zmęczeni. Nadal poszukujący.
[quote=""Snufkin""]wszystko to jest jak
przejście dolinami głosu
gdzie kończy się życie
i życie zaczyna

rozbiciem niedoskonałej
choć antycznej wazy[/quote]Ładna wieloznaczność interpretacji. Sama końcówka muska pierwowzór.

[Mithril]

tytuł brzmi jak rota...................a treść sztuczna i wymuszona fajowym "artyzmem" - co już spotykałem nie raz właśnie w takiej formie "plastikowej".................tak odebrałem powyższy tekst...