Forum literackie Ogród Ciszy

Tamtego dnia odłożyłem motykę
i wyszedłem z roli opiekuna ogrodów.
Wystarczyło spojrzeć na chwasty
wzrokiem botanika.

I przestałem boleć nad rozbitym gniazdem
trzmieli, a truchło polnej myszy -
widowisko zgonu, stało się tylko
rozproszeniem atomów.

Ale potem wróciłem do scriptorium,
nie mogąc się zmusić, by w inicjale
widzieć wyłącznie plamę
na skórze baraniej.

"Na baraniej skórze" - usunąłem inwersję w ostatnim wersie.
Piękny wiersz.

Pozdrawiam

Ciekawe spojrzenie na chwasty.

Z ciekawością L.G.

W przyrodzie każdy element jest istotny i odgrywa pewną rolę, u człowieka już tak nie jest. Ale czyniąc sobie ziemię poddaną, nabył prawo do podejmowania decyzji w nie swoich sprawach...

Tak już jest, kiedy sługa Boży spojrzy na chwast. Pozdrawiam

Chwasty też są pożyteczne, tak w przyrodzie jak i w życiu. Piękny wiersz.

Ważne żeby być bacznym obserwatorem... życia.
Pozdrawiam

I chwasty są potrzebne, może niekoniecznie nam.

Na moment łatwo jest przestać boleć, widzieć w odejściu tylko rozproszenie atomów. Ale jesteśmy sumą emocji, więzi z innymi, więc takie spojrzenie działa czasowo i być może w odniesieniu do niedotyczących nas bezpośrednio sytuacji. Z roli opiekuna ogrodów też wyjść można na chwilę. Potem powraca rzeczywistość, z którą od wieków próbujemy się uporać - jedni lepiej, inni gorzej...
Wciąż tak wiele pozostaje w ukryciu, budząc lęk i obawy. Ale warto próbować patrzeć z różnych perspektyw, bodaj przez chwilę, widzieć różnorodność i złożoność świata. Choćby po to, by powstał tak piękny wiersz