Znikająca tożsamość

[Krystyna Morawska]

Przeglądam stary, rodzinny album.
Chwila skupienia nad milczącym
uśmiechem. Uczucia nie można
powstrzymać. Jest światłem na fali.

Jak trudno słowami wyrazić tęsknotę.
Przypomina drżenie małej łódki,
dryfującej na pełnym morzu.

Opuściłaś przystań z palcem na ustach,
by wejść w szczelinę, gdzie wiatr
o nic nie pyta. Mówisz, że to podróż
w czasie z wczorajszym krajobrazem.

Zostały książki, kilka akwareli
i zakurzony portret, któremu nadaję
najpiękniejsze imię. Twoje imię.

[Leon Gutner]

Chwila skupienia wywołana wierszem warta lektury jak zawsze.

Z uznaniem L.G.

[felicja]

Piękny wiersz Zatrzymał mnie i skłonił do refleksji..

[Tomasz Kowalczyk]

Wspomnienia to nadrzeczywistość, nad którą mamy wpływ. Możemy do niej powracać, kiedy chcemy i wybieramy przy tym najpiękniejsze momenty. Byleby jeszcze pamiętać, że istnieje czas teraźniejszy...

Pozdrawiam

[Vestka]

Ech....
pięknie dzielisz się odczuciami. Wiersz to jednak zna tę "szczelinę".

[Hanna L.]

Fascynujący, ,,podróż w czasie z wczorajszym krajobrazem'' urzeka
Pozdrawiam

[Krystyna Morawska]

Powiem tak: są takie chwile kiedy gaśnie słońce - wtedy powstają wiersze.
Dziękuję Leo, Felicjo, Tomku, Vestko i Haniu.

[Hexe]

Krysiu, piękny wiersz, taka refleksja nad mijającym czasem. Pozdrawiam

[cortessa]

Wspomnienia są z pewnością wyznacznikiem tożsamości. Pożółkłe fotografie, zakurzone przedmioty na półkach potrafią nieoczekiwanie ożyć, opowiadać pasjonujące historie za dotknięciem jednego spojrzenia.

[Krystyna Morawska]

Dziękuję za słowo Hexe i cortesso.