Forum literackie Ogród Ciszy

Nie potrafię zatrzymać rzeki,
która w dzień jest dzika - pełna
niepokoju. Wieczorem przybiera
kobaltową barwę. Na brzegu
zostawia zamglony zmierzch.

Czy każdemu odpowiada odejście
w nieznane, poza horyzont.

Kiwasz głową jak stary kruk.
Jesteś za mało szczery. Przecież
z twoich ust wyszły strofy o przymusie
milczenia w starych księgach mnicha,
gdzie ukrył się boski ślad. Wie o tym
każdy myśliciel, każda drobina życia
przemieniona w ciszę gwiazd.

Rozbite kawałki nie oswoją świata.

Bardzo.
Klimat temat poczucie że wszystko tutaj jest na swoim miejscu.
I końcówka bardzo smaczna.

Z uszanowaniem L.G.

Nie powinno się na siłę zatrzymywać (ludzkiej) natury, bo często odzywa się ona w najmniej spodziewanym momencie. A boskie ślady tylko w zakurzonych księgach, po które sięgają jedynie specjaliści...
Piękny wiersz, Krysiu...

Pozdrawiam

Mnie się także Twój wiersz bardzo podoba. Pozdrowionka pełne słonka

Świata nie da się oswoić, ani zatrzymać biegu rzeki. Możemy mieć tylko minimalny wpływ na rzeczywistość, która nas otacza. Ale nawet i wtedy nie jesteśmy jedynymi kreatorami. Każdy z nas tworzy swój własny horyzont...

Uczucie bezradności wobec losu i ludzkiej natury nie przynosi pocieszenia. Jednak trzeba rozmawiać o ludzkich sprawach, chociaż rozbite kawałki nie oswoją świata.
Dziękuję: Leo, Tomku, Hexe, cortesso.

Piękne wersy
Pozdrawiam