Forum literackie Ogród Ciszy

Idziesz na spacer do parku.
W wilgotnym półmroku układasz alejki.
Jak wiatr włosy.
Będzie łatwiej przejść.

Fontanna zapisuje kroplami barwy w czasie.
Noc ciszą unosi ślady. Ławki maluje mgła.
Nie przeocz liści na wiatr.
Drobnych szkiełek w wilgotnej trawie.
Pamiętaj żeby nie chodzić po niej boso.

Mech wypełnia nie tylko stare drzewa.
Uparcie wpycha wilgoć do ust.
Gąszcz żywopłotów murzy się do niczego.
Bądź tak samo zielony i porastaj drogi.

Oplataj wybory.
Sprowadź lato kwiecistym zapachem dni.
Omiń mnie. Największy kamień na ścieżce.
Myślami przefaluj staw.

Zanim wyschnie.

W Twoim wierszu każdy wers to zatrzymanie. Podziwiam piękno, ale zaraz obok wyrasta tabliczka z dobrymi radami/nakazami. Trochę mi to przeszkadza - wybacz.

Rozumiem i dziękuję Krystyno.

Z uszanowaniem L.G.

Piękny wiersz stwarzający osobistą historię u czytelnika. Uniwersalizm poezji polega przecież na utożsamieniu się czytelnika z podmiotem lirycznym. U mnie to przyszło bez trudu.

Pozdrawiam

Dziękuję Tomku :)

Z uszanowaniem L.G.

Leo - ładny wiersz, ale trochę zaszalałeś z czasownikami. Pozdrawiam

Dziękuję Hex - to wciąż dla mnie strefa nauki.

Z ukłonami L.G

To jeden z piękniejszych Twoich utworów, jakie ostatnio przeczytałam. Zapamiętam te słowa!

Ja za cortessą + noo, te czasowniki trochę przeszkadzają...

Dziękuję Corti :)

Okej a zatem - trochę mniej czasowników Marku.
Uważać na czasowniki.

Z podziękowaniem LG

Cudowny wiersz
Pozdrawiam

Dziękuję i pozdrawiam Hann

Z uszanowaniem L.G.