Forum literackie Ogród Ciszy

od dekad
na bezpańskich ugorach
zmutowane upiory w pióropuszach
rozszczepiają jądra
i słońce

runęły płomienne
ptaki bez skrzydeł
kłębiaste chmury
już nie czekają
na powrót aniołów

strach
odpłynął z Lugolą
wzdłuż strun głosowych
a ja ciągle niczym prorok
odrywam myśli

od stalowych powłok
sarkofagu

23.01.2024

Ciekawa, a zarazem trudna tematyka. Poradziłaś sobie. Dobrze zobrazowałaś martwe tereny Czarnobyla, bezpańskie ugory i to co z nich zostało. Siódmy, najwyższy poziom w skali zdarzeń jądrowych zawsze podsyca strach i niesie za sobą niebezpieczeństwo, oraz tragedię. Niestety. Wiersz mi się podoba, bo jest oszczędny, bez zbędnego rozgadywania, a obrazy bardzo skondensowane i wyraziste. Pozdrawiam.

Ciekawa narracja historii - oby się nie powtórzyła.

Istotą dobra jest to, że stoi wyżej od zła. Nie jest w zasięgu ręki, a pokusa pójścia na łatwiznę stanowi o wolności wyboru. Nie zrozumiałem, co to jest "Lugola". Czy chodzi o płyn Lugola?

Pozdrawiam

Ja też początkowo nie skojarzyłam Lugoli z płynem, ale skoro Czarnobyl, to płyn, podawany po katastrofie, głównie dzieciom w celu ochrony przed radioaktywnym jodem.
Ciekawy wiersz
Pozdrawiam

Teren wokół Czarnobyla jest niesamowitym polem doświadczalnym kryjącym wiele zagadek.

Komentującym serdecznie dziękuję i pozdrawiam

Duże wrażenie zrobił na mnie Twój wiersz. Byłby świetnym wstępem do projektu Uniwersum Metro 2033, którego jestem zresztą ogromną miłośniczką...
Dwie ostatnie strofy wprost genialne!

Też kiedyś podglądałam UM 2033, ale po wybuchu wojny na Ukrainie jakoś mi przeszło, ale wciąż to we mnie drzemie, może dlatego, że blisko mieszkam od epicentrum tragedii. Pięknie dziękuję za czytanie i komentarz. Pozdrawiam

Pamiętam i płyn i tamte wydarzenia dlatego z przyjemnością poczytałem.

Ukłony L.G.

Leo - dziękuję za komentarz i ślę pozdrowionka