Zośka i wiatrołap

[korneło]

Była pierwszą, która wyprowadziła mnie z tańca,
żeby coś powiedzieć. Wygórowana pod sukienką ośmioklasistka,
nie otworzyła ust, stojąc przede mną w dedykacji na lata.
Prawie pół wieku później, przypomniała się, poprzez siostrę
przesiewającą wychodzących z marketu budowlanego.
Smagała styczniowym deszczem.