Po drugiej stronie okien

[czarnowidz]

Pociąga mnie wasza śmierć ukryta
między wierszami, czy podobna
do mojej, której wciąż nie znam,
we śnie bywa jak ściany

wynajętych pokojów. Podróż
w jedną stronę, nad ranem
echo kroków, ktoś pomylił
świt z bajką, ulica plącze mu słowa.

[księżycowa]

Tak jak myślałam, na podium nie masz szans
Wiersz bardzo na tak ;)

[Vesper]

Te słowa za mocno wchodzą w rany, za bardzo bolą.
Mylenie świtu z bajką to nie taka zła alternatywa. Gorzej, gdy zamiast bajek zjawiają się koszmary. Wtedy o krok od przepaści, za którymś razem można nie zdążyć zawrócić...

Po drugiej stronie okien można się czuć bezpiecznie, ale jeśli nagle okno staje się lustrem, ściany się kurczą i robi się klaustrofobicznie. Nie ma gdzie uciec, a słowa tną naprawdę.

Twój wiersz pozornie wywołuje uśmiech, imitując poczucie beztroski, lekkości. A jednak mocno ciąży na duszy. Jakbym oglądała wiwisekcję...

[cortessa]

Przepiękny, bardzo wymowny utwór!

[ćma]

Po prostu świetny:)

[Tomasz Kowalczyk]

Taki Twój ten wiersz - bardzo lubię te klimaty szkicowane przez Ciebie.

Pozdrawiam

[Krystyna Morawska]

A ja ciągle się waham: świt -bajka, bajka - świt. Piękny wiersz.