sąsiedzi

[Wiesława Ptaszyk]

rzadko wspominali
wojenne losy i rodzinne strony
tu czy tam
trzeba było pochylać się nad pługiem

dobytku tyle
ile mogli załadować na wóz
do tego obraz świętej rodziny
i koloryzowana ślubna fotografia

żadnych książek na półkach
pocztówek z wakacji
nikt nie wybiegał dalej
niż o jeden dzień

gospodarze oddychali ziemią
kobiety ogarniały całą zagrodę
dzieci i swoich chłopów

ale przecież czasem też się śmiali
nawet przy młóceniu zboża
w tumanach kurzu

[spirytysta]

Urokliwy obrazek, nie ma tu żadnej 'poetyckiej' blagi - tak naprawdę się żyło, myślało, tak to wyglądało.

i koloryzowana ślubna fotografia

w moich stronach popularne były również tzw. monidła, tj. obrazy malowane na podstawie fotografii :)

ale przecież czasem się i śmiali

A gdyby zamiast "i" wstawić "też"? Byłoby: "ale przecież czasem też się śmiali"
- płynniej mi się czyta w takiej wersji :)

Pozdrawiam

[Wiesława Ptaszyk]

Dziękuję Spirytysto, tak to prosty tekst o prostym życiu...Również myślałam o monidłach( nie znam dokładnie techniki ich powstawania, ale np. zdjęcie ślubne moich rodziców było przeróbką fotografii).
Z drugiej sugestii chętnie skorzystam. Dziękuję.

Pozdrawiam serdecznie

[Krystyna Morawska]

Wiesiu, prosty przekaz, ale w każdym słowie widzę światło.
Czytam: podkolorowana fotografia ślubna.

[Leon Gutner]

Ładny obrazek który przywołał w Leonie obrazy z opowieści babci i dziadka.

Z przyjemnością L.G.

[Mariusz]

Mam w pamięci wiele takich obrazków i wciąż lubię je przywoływać. Wiesiu, z przyjemnością do nich wróciłem. Pozdrawiam serdecznie.

[Hanna L.]

Tyle ciepła jest w tym opisie, jak w Twoich fotografiach.
Pozdrawiam

[Tomasz Kowalczyk]

Z przyjemnością przypomniałem sobie Twoje klimaty, Wiesiu!
Sugestia Spirytysty jakże celna.

Pozdrawiam

[Wiesława Ptaszyk]

Wilgo- dziękuję, bez tego światła trudno byłoby iść...Zastanawiam się jeszcze nad słowem- koloryzowana, tu w znaczeniu, mamienia, upiększania.
Pozdrawiam serdecznie:)

[Wiesława Ptaszyk]

A ja te czasy jeszcze pamiętam, i to mi uzmysławia, jak długo już żyję. Dziękuję za chwilę, Leonie
Pozdrawiam:)

[Wiesława Ptaszyk]

Mariuszu, Haniu, Tomku - miło mi przeczytać, że takie "historie" jeszcze kogoś mogą obchodzić. Z każdej sugestii i rady chętnie korzystam.
Pozdrawiam:)

[ćma]

nikt nie wybiegał dalej
niż o jeden dzień

Te wersy bardzo trafnie oddają tamten klimat i sposób myślenia. Życie było ciężkie, a codzienna rutyna powtarzalna. Ludzie wciąż pamiętali wojnę, głód i choroby. Byli świadomi, jak krucha jest nasza egzystencja i jak mało znaczymy wobec zła tego świata. My uwierzyliśmy, że jest inaczej, ale może to oni mieli rację.
Wiersz przeczytałam z przyjemnością

[księżycowa]

Zwyczajny, prosty obrazek, a jak dociera!
Choć żyło się wtedy ciężko, to jednak więcej było człowieka w człowieku, więcej sympatii, serdeczności, pomocy. W wielu miejscach sąsiedzi żyli jak rodzina, można było na siebie liczyć, wszystko było takie naturalne, swojskie, płynęło swoim rytmem. Dziś? To dziś, jest nieporównywalne i mam na myśli wyższe wartości. Pozdrawiam Wiesiu.

[spirytysta]

My uwierzyliśmy, że jest inaczej, ale może to oni mieli rację.

hmm...

[Liliana]

Twoje wiersze, Wiesiu, przybliżają dawną wieś, kiedy nie było tylu dobrodziejstw techniki, a przecież ludzie doskonale dawali sobie radę bez niej i więzi między ludxmi były znacznie mocniejsze niż teraz.
Serdeczności