ani słowa

[Ewa Kłobuch]

lato jakby przejrzało
ledwie dotknąć dnia
a już sok cieknie po palcach
miąższ z mlaśnięciem
uderza o podłoże

wieczór zaskakuje nas w pół zdania
i nie pozwala dokończyć
więc pozostaniesz niedopowiedziany
aż do późnej jesieni
bo teraz żniwa
po nich jeżyny jabłka i gruszki

nie spieszy się nam
mam cię w głowie
jak nienapisany jeszcze wiersz
idealnie bliski
bo tylko mój
nie trącony mrozem
który musi przecież przyjść

domknąć kielichy ostatnich kwiatów
uśpić zapach
w powtarzającym się śnie
o umieraniu

[Leon Gutner]

Bardzo się Leonowi spodobał ten wiersz a więc z przyjemnością wielką.

Z ukłonami L.G.

[sisy89]

Już czytałam gdzieś ale po raz kolejny z przyjemnością :)
Piękny wiersz.
Pozdrawiam serdecznie :)

[Krystyna Morawska]

Jest w Twoim świecie głęboki smutek, ale tak podany, że biorę te piękne strofy najdelikatniej, aby nic nie uronić.

[Vesper]

Zachwycający tekst, Ewo

[cortessa]

Mnie tekst nie zachwycił. Jest napisany poprawnie, to wszystko.
Przeczytaj trzecią strofę. Zawiera ona powtórzenia i oklepane porównanie o nienapisanym wierszu, właściwie nie wnosi nic nowego.