Forum literackie Ogród Ciszy

nikt nie wywiezie
nie zamknie w pułapce łapanki

przytulony do ściany
jak nikomu niepotrzebny stół
nie podchodzi do okien boi się ostrzału
którego już od dawna nie słychać

co jakiś czas
dłońmi wielkości bochnów chleba
zasłania twarz
a przez palce
niedomknięte okiennice
skapują doświadczenia

bardzo dobry wiersz, każdy dopisze swoje skojarzenia, fajny! ,La

Ciekawie przystanąłem i poczytałem.
Najładniejsze te skapujące doświadczenia.

Z uszanowaniem L.G.

Wstrząsnął mną ten obrazek i wzbudził ogromne współczucie dla człowieka, który utknął w koszmarze i nie może z niego wyjść. Dobrze to oddałaś wierszem, Ireno

Przeżycia wracają i tak trudno się od nich uwolnić.

Wydaje się nam, że wiemy co to znaczy. Jednak tylko wydaje się...

Wydaje mi się, że tak silnych przeżyć, nie tylko, że czas nie wymaże, ale jeszcze nasilają się na starość...wymazuje się codzienność, strach się zagnieżdża na zawsze.
Przejmujący wiersz

Latima pisze: ↑ndz 09 maja, 2021 bardzo dobry wiersz, każdy dopisze swoje skojarzenia, fajny! ,La

Otóż to...niech czytelnik pokojarzy, bo zespół stresu pourazowego to ciężka przypadłość

Serdeczności posyłam............................................Ir

Ir, wiesz, skojarzyłam ten Twój wiersz z utworem napisanym pamięci Basi i KK Baczyńskim. W moim boh. lir po prostu przestaje odrozróżniać rzeczywistość od przeszłości. Też przejaw zespołu postresowego, traumatycznego. Jak podobnie znajomośc takich stanów jest nam dana, aż trudno uwierzyć, ile wiemy o życiu. Też b serdecznie!, La

Irena pisze: ↑sob 08 maja, 2021 nie podchodzi do okien w obawie ostrzału

Zaznaczyłem wyrażenie, które się kłóci pod względem gramatycznym.
Moje propozycje: "w obawie przed ostrzałem" lub "bojąc się ostrzału". Pozdrawiam

Leon Gutner pisze: ↑ndz 09 maja, 2021 Ciekawie przystanąłem i poczytałem.
Najładniejsze te skapujące doświadczenia.

Z uszanowaniem L.G.

Dziękuję Leonie

maybe pisze: ↑ndz 09 maja, 2021 Wstrząsnął mną ten obrazek i wzbudził ogromne współczucie dla człowieka, który utknął w koszmarze i nie może z niego wyjść. Dobrze to oddałaś wierszem, Ireno

Była taki czas, że napisałam całą serię wierszy tematycznie związanych z wojną.
Nie wszystkie nadają się do publikacji, niestety.

Pozdrawiam serdecznie

Julka pisze: ↑ndz 09 maja, 2021 Przeżycia wracają i tak trudno się od nich uwolnić.

A mówi się, że czas leczy rany. Bzdura.

Pozdrawiam serdecznie.

Irena pisze: ↑sob 08 maja, 2021 przytulony do ściany
jak nikomu niepotrzebny stół

Świetne porównanie!
W kolejnym wersie literówka.
Czas leczy rany, ale są jednak choroby nieuleczalne...

Pozdrawiam

wilga pisze: ↑ndz 09 maja, 2021 Wydaje się nam, że wiemy co to znaczy. Jednak tylko wydaje się...

Można mieć w sobie wiele empatii, ale takich strasznych przeżyć sie nie potrafi zrozumieć.
Dziękuję i pozdrawiam