Odurzenie

[Krystyna Morawska]

Medytacja to czas zatrzymania
i dobre miejsce na wiele wątków.
Wyzwala umysł od gonitwy myśli,
przywraca spokój, niczego nie żąda.

Wtedy mistrz podnosi rękę,
jakby chciał powiedzieć: pragnienia
nie ugaszę sokiem z martwego drzewa.

Lekki dotyk skroni otwiera obrazy,
zapełnia pustą przestrzeń.
Wystarczył uśmiech, by Słowo uległo
przemianie. Osiąga doskonałość.

Teraz już wiem,
mądrości nie da się nauczyć.

[Dolores]

Bardzo zgrabny i przemawiający do czytelnika wiersz!
Dziękuję, że mogłam go przeczytać dziś do kawy.

[Tomasz Kowalczyk]

Tym razem - wyjątkowo - przechodzę obok Twojego wiersza, chyba ze względu na sposób narracji. Ale puenta jest piękna.

Pozdrawiam

[Leon Gutner]

Troszkę inaczej niż do tej pory ale nie zawiodłem się.
To wciąż wyjątkowo serwowane myśli, słowo, emocje i wersy.

Z przyjemnością L.G.

[Vesper]

Czuję ten wiersz całą sobą. Piękny, mądry, kryjący głębię przemyśleń. Taki Twój - pełen spokoju, wyważony. I wyjątkowy. Nie ma tu miejsca na przypadkowe słowa. Jest świat ludzkiego wnętrza, umysłu, który stara się znaleźć odpowiedzi. Świat niezwykle mi bliski...

[Krystyna Morawska]

Dolores - dziękuję

Tomku - ciągle poprawiam,ale nie chcę dawać strofom nowej twarzy.

Leo, Vesper - dziękuję za wsparcie w godzinie zwątpień.

[ćma]

pragnienia
nie ugaszę sokiem z martwego drzewa.

Bardzo kojąco u Ciebie. A ten fragment szczególnie do mnie przemawia.

[cortessa]

To dobry wiersz, tylko w pierwszej zwrotce podarowałaś czytelnikom definicję medytacji. Chyba zbyt literalną. Gdybyś ją zmetaforyzowała, byłoby świetnie.

[lilo]

Dla mnie Twoja poezja jest już rozpoznawalna, bardzo refleksyjna, poszukująca odpowiedzi