Forum literackie Ogród Ciszy

ktoś żąda od ciebie całego życia
a masz przecież tylko jedno
uciekasz
twój głos przybiera formę klejnotu
który gubi się w przemilczeniach
a we mnie narasta gula grożąca uduszeniem

postójmy naprzeciw siebie
może świat się uspokoi
opadną złe emocje naszą przestrzenią
zawładnie szczęście
niestety
brutalny świat pędzi nie czeka na człowieka
pachnie świeżą ziemią i smutkiem

może uda się nam coś wysiać
coś po sobie zostawić nim dopadnie nas mrok

Piękny wiersz, Ireno! Dla niego zrobiłem wyjątek i zostawiłem swoje wrażenie poza "Ogrodem Ciszy".

Pozdrawiam

Za Tomkiem powtórzę - piękny to wiersz.

Z przyjemnością L.G.

Tak, wyjątkowy wiersz Ponownie mnie zachwycił, przejął, uporządkował moje rozterki...

Każdy może coś po sobie zostawić . Owo coś zależy od decyzji, talentów i umiejętności. Ale skąd myśl, że dopadnie nas mrok? Przecież wszyscy zdążamy ku światłu.


Pozdrowienia.

Pięknie wszystkim dziękuję i.......................pozdrawiam

Irena pisze: może uda się nam coś wysiać
coś po sobie zostawić nim dopadnie nas mrok

Tak, i w tym jest pociecha. Piękny wiersz

Piękny, mądry wiersz

Wilgo, maybe - dziękuję za poświęcony czas i słowo u mnie


Serdeczności...........................................Ir