ONO ciało

[Irena]

pielęgniarka przepływa przez salę
niczym biały motyl kapustnik
lekarze mówią przyciszonymi głosami
tak ponoć lepiej dla pacjenta

a we mnie płonie żywy ogień który niczym
średniowieczny stos odejmuje tańcząc resztę sił

by protestować trzeba wigoru a ten trzasnął drzwiami
aż szyby udające witraże zadrgały jak zdarzy się
za chwilę z moim maltretowanym ciałem

co z tego że medycy wydobędą z płytkiego
okopu się nie umknie poskowyczę
wpadając głębiej i głębiej

bezwłosa czaszka jedna z tych malowanych
beksińskim pędzlem błyszczy z daleka
kiedy podejdą do mnie w prosektorium
zatrzymają wzrok w trójkącie chudych ud
by upewnić się ze jestem kobietą

na ogołoconych z piersi żebrach
można zagrać Ave

[cortessa]

Piękny utwór, ale przeczytałam go z trudem. Tak wiele emocji w nim zawarłaś...

[lilo]

Mocny, bolesny...pozostanie ze mną

[Wiesława Ptaszyk]

Smutny, przejmujący ...i jakże prawdziwy wiersz.
Takich wierszy się nie zapomina

Serdeczności ślę

[Leon Gutner]

Takie białe mogę czytać i cieszyć się z tej czynności.

Z uszanowaniem L.G.

[perełka]

Irenko

[Edyta Moskwa]

Witam,
na forum jestem nowa. Przyglądam się, jak prowadzicie krytykę, żeby poznać Was lepiej. Dlatego, jeśli zrobię coś nie tak, proszę o krytykę krytyki:)
Ten wiersz jest bliski mi z wielu powodów. Jest namacalny, tak jak lubię, a przez co niezwykle mocno działa na emocje. Oddaje skrajną sytuację od strony osób, które jak znam z doświadczenia chronią swoje otoczenie przed swoimi strachami, nie chcą być obciążeniem, a tu jest szczerość, wtajemniczenie. A więc ten wiersz staje się odkrywczym, niecodziennym. Biały wiersz daje tu swobodę skreśleń i przestawień oraz czytania, to dobry wybór na ten tekst. Dobrym wyborem jest też czas. Wzmacnia odbiór. Jesteś świadoma tego, co przedstawiasz.
Można pokusić się o wyjęcie z Ono ciało kilku słów, które stają się powtórzeniami fraz, czy które nie wydają się być niezbędne. Tak przynajmniej to widzę, jako odbiorca, a nie związany z każdym słowem autor.

Np. pielęgniarka biały motyl
lekarze ściszają głosy
tak ponoć lepiej dla pacjenta

a we mnie tańczący ogień niczym
stos odejmuje resztę sił (...)

[Tomasz Kowalczyk]

O tym wierszu miałem przyjemność bezpośrednio porozmawiać z Autorką.

Pozdrawiam

[Irena]

Moje /słowne/ CIAŁO, zostało życzliwie przyjęte i ciepło...chociaż ONO samo zimne.
Powiem tylko, że trudno powstaje taki wiersz, gdzie samemu krtań odmawia posłuszeństwa, gdzie łzawią oczy.
Ale myślę, że nie mamy prawa milczeć i uważać, że wszystko jest w porządku, kiedy ludzie cierpią, kiedy wszelakie braki w medycynie i tzw. opiece medycznej, degradują istotę ludzką do...ONO, CIAŁO.
Bardzo dziękuję za obecność u mnie i słowo

Miło też widzieć nową użytkowniczkę Ogrodu, Edytę.
Czuj się u nas dobrze i dziel się przemyśleniami w komentarzach.
Jeśli piszesz, opublikuj coś swojego.


Serdeczności wszystkim posyłam............................................Ir