Wędrowniczka

[fryzjerka]

urodziła się ta miłość wczesną wiosną
upijała wonią fiołków i żonkili
wiatr przeganiał ją z chmurami po błękicie
biegła dysząc by nie stracić ani chwili

już okrzepła delikatnie wczesnym latem
kiedy zboże dojrzewało miało kłosy
gdy upały w kość dawały nie na żarty
ona kwitła grała w karty z ślepym losem

jesień była jej przyjazną powiernicą
przysiadała na ławeczce w pewnym parku
narzekała że już nie ma więcej siły
pora odejść na kraj świata koniec żartów

z utęsknieniem wyglądała śladów zimy
gdy odpocznie zakotwiczy przy kominku
lecz niestety coś zmieniło się w przyrodzie
i już siedzi siódmą jesień pijąc winko

[Maria]

Hi hi - tytuł i wiersz przed chwilą przeczytany, autorstwa Hexe - tak jakoś mi się przenika.
A wykonanie - poznałabym w piekle nawet.

[Leon Gutner]

A Leo po raz drugi z dużą ciekawością .
Fajnie się czyta .

Z uszanowaniem L.G.

[Odyseja]

dziękuję za przyjemność czytania
bardzo dobry wiersz