ostateczne rozwiązanie

[Mariola Kruszewska]

Dzieci - to przyszli ludzie. Więc dopiero będą, więc jakby ich jeszcze nie było. A przecież jesteśmy: żyjemy, czujemy, cierpimy.
Janusz Korczak

sztandar króla Maciusia Pierwszego
powiewa dumnie wśród dzikich
kolbami szerzących cywilizację

kolor nadziei spłowiał w dymie

droga krótka jak rzymska Via Appia
choć sześcioletni życiorys
pęcznieje historią

pod pachą miś
w buzi kawałek czarnej czekolady
na gorzką godzinę
może za wcześnie zjedzony

pociąg zawiezie w góry lub nad morze
przecież strój jak na piknik odświętny
paradny marsz czwórkami kokardek
i odprasowanych spodenek
do wagonów dla bydła
upychany jednorazowy towar luzem

[Latima]

z pochyloną głową. Miał szansę, ale dzieci ważniejsze. Pewnie nawet tam, do ostatniej chwili opowiadał o łąkach, o królu, który miał na imię Maciuś. Dobrze, że są poeci, gdy innym tak łatwo przechodzi się do........., La

[Lidia]

To tylko taki mały dziecięcy strach. Później rozpierzchną się po łące, pośród kwiatów Pszczółki Maji, w nieznającym zmierzchu Słońcu :-*

[Hanna L.]

Zmierzyłaś się i wyszło tak, że chce się czytać.
Pozdrawiam

[maybe]

[biedronka basia]

... i ten takze, Mariolu do wspolczesnych podrecznikow szkolnych.

[Mariola Kruszewska]

Przy takiej tematyce łatwo o zadęcie i ckliwość - jeśli z tej próby wyszłam zwycięsko - cieszę się, bo, biedronko basiu, wystawię Twą cierpliwość do jeszcze kilku "podręcznikowych" :-) wierszy.

Dziękuję Wam wszystkim za komentarze.

[Maria]

Mariolu - cofnęłaś moje myśli do lat szkolnych, kiedy to dużo czytałam o Korczaku cały czas płacząc. Lektura szkolna wywierała wówczas ogromne wrażenie.

[stary krab]

Z szacunkiem.
Stary krab