Zapach żywicy w pekaesie

[Bożena Kaczorowska]

 
:arrow:

[Mariola Kruszewska]

Zaskakuje, więc zachęca tytułem. Ciepły obrazek, plastyczny i bez zbędnej ckliwości, o którą łatwo, gdy mowa o tym, co se ne vrati.
Wierz mi, poczułam i zapach, i lepkość.

[Liliana]

już za sam tytuł brawo :brawo:

[Boogie]

Ta, kiedyś autobusy miały takie sympatyczne pyski. Teraz jeno blichtr i tęsknota za blaskiem, dobry wiersz, serdeczności

[Bożena Kaczorowska]

Kochani, bardzo Wam dziękuję za tak miłe słowa dla wiersza.
Fakt, pekaesy dawniej, miały fajne mordki, ale i "pachniały" ropą :zniesmaczony:
Dla osób z chorobą lokomocyjną, to była masakra. A żywica pomaga to znosić ;)
Serdecznie wszystkich pozdrawiam :motylek:

[Jan Stanisław Kiczor]

Bardzo ciekawy tekst. Tytuł - prima.
Pamiętam te autobusy i podobne wyprawy.

Pozdrawiam

[Marcin Sztelak]

Ciepły, nostalgiczny, wspominkowy, prawie czuć żywicę.
Pozdrawiam.

[Bożena Kaczorowska]

Janie, Marcinie, i wszyscy nie wymienieni tu, z imienia:
Dziękuję pięknie za ciepłe słowa dla wiersza.
Mnie cieszy, że budzi takie obrazy, że czujecie zapach żywicy,
widzicie, jak spływa po korze. I pekaes nie jest wam obojętny.
Nawet z tymi wszystkimi wybojami dróg, które oczywiście wynikają
z samej jazdy po polskich drogach, bez względu na miejscowość.
Kontrast miasta - wsi . Tęsknoty jednego za drugim.
To dowodzi, że świat jest wspólny, a najcudowniejszą z emocji,
jest współodczuwanie.

[Mirek]

naszym śmiechem,

albo sekretnym słowem.

no dobra ale ten enter to nie tutaj chyba a jeśli taki zamiar autorki to ja go nie rozumiem
a wiersz hm ... fajny taki jak lubię bo to moje klimaty :-)

[Bożena]

zaczytałam się- :oki: pozdrawiam

[Bożena Kaczorowska]

Mirku, jeśli mogę tak bezpośrednio, taka była potrzeba zapisu. :-)
Bożenko, miło mi :-)