Nie będzie się łaziło *

[Marcin Sztelak]

Kasztany sypią gradem, chłód się rozsiada
na samotnych ławkach, wiatrem skoszone liście
szelestem wyściełają zamroczone parki.
Księżyc hipokryta zatacza się po niebie,
spity echem wczorajszych zaklęć.

Zapewne coś tam jeszcze będzie. Śmiech, łzy, splecione
ręce. Lecz bezpowrotnie utracone nocne degrengolady.
Wycieczki w kierunku nienazwanym, przerywane
migawkami ust.

To żaden armagedon. Poranny wygląd kotów się nie zmieni,
ani wieczorny stukot obcasów wbity w bruk.
Później ciężar śniegu wymusi wzruszenie ramion,
spuszczenie głów. Można powiedzieć nic nadzwyczajnego.
I już.

*”Nie będziemy już się włóczyć” Lord Byron

[Mariola Kruszewska]

Tego mi było potrzeba. Bardzo mi przypadł do gustu.

ciężar śniegu wymusi wzruszenie ramion,
spuszczenie głów.

Miodzio.

Lord Bayron

Któż to?

[Abi]

Można powiedzieć nic nadzwyczajnego.

można...
a jednak nie pozwoliło przejść obojętnie
bez słowa, które świadectwem mojej aprobaty...

hejka
M.

[Basia]

taka to już samotna jesień, a "księżyc hipokryta" coraz większy i bliższy. Pozdrawiam :-)

[Jan Stanisław Kiczor]

Przypadł mi. Zupełnie przyzwoity, jak to u Ciebie.

Pozdrawiam.

[Mariola Kruszewska]

A ja nadal czekam na odpowiedź, któż to.

[Marcin Sztelak]

Oczywiście chodziło o Georga Byrona. Literówka, albo diabli wiedzą co.

[Bożena]

piękny wiersz-

[megi]

Kasztany sypią gradem, chłód się rozsiada
na samotnych ławkach, wiatrem skoszone liście
szelestem wyściełają zamroczone parki.
Księżyc hipokryta zatacza się po niebie,
spity echem wczorajszych zaklęć.

bardzo mi się spodobała ta zwrotka, zresztą cały wiersz na duży plus.