Zwierciadło duszy

[abandon]

Zwierciadło duszy

Szara poświata jak mgła rozpostarta
cieniem spowija pamięci przestrzenie,
tylko pamiętnik o zżółkłych już kartach
chwilę co wspomni, to znowu podrzemie.

Wpisy tak skrzętnie przez lata zbierane,
życia stanowią zgłębioną historię,
tworząc niezbędny suplement czy aneks -
część integralną pamięci ulotnej.

Stary pamiętnik ma liter bez liku,
choć atramentem za młodu karmiony,
czas go pomarszczył, a wcale nie wychudł,
widać i inne starości symptomy.

Częstym użyciem przetarta oprawa,
pismo nieostre i nieco przybladłe,
choć kartą zżółkłą czas ślady zostawia,
nadal jest duszy ukrytym zwierciadłem.

Nikt już nie wskrzesza sekretów spisanych
piórem na kartach w sędziwej oprawie.
słowa zamknięte z myślami tożsame
druhem są wiernym dla przeżyć i pragnień.

Jak charaktery zmieniają się z czasem,
tak klawiatura atrament zastąpi,
pisma tajniki - wspaniałość i krasę
blogiem wymaże odręczny dziejopis.

[Lidia]

"I anioł smutku, co wszedł, / i tylko westchnął... :'( " (Julian Tuwim).
Tak mi się w duszy zaśpiewało

[Maria]

Jestem ciekawa co było / jest przyczyną pisania takich wierszy? Odniosłam wrażenie, że autor doprasza się, by go spytano - czy znalazł pamiętniki schowane w Saragossie? ;-)

[abandon]

Czasem trudno jednoznacznie odpowiedzieć na tak trudne pytanie. Powiedzmy, że "Wojtusiowy pamiętnik". Poważnie może tęsknota za kaligrafią :-)

Kłaniam się Paniom :-)

[Maria]

Czyli jak powiadają - miałam nosa, gdzie iskiereczka tryska.

[Leon Gutner]

Cóż takie czasy - świata i postępu nie zatrzymasz . :-)
Trzeba uczynić urokliwym stukanie w klawisze .

Poczytałem - zadumałem się . O to chodzi .

Z uszanowaniem L.G.

[perełka]

I ja z przyjemnością :-)
tym bardziej, że całkiem niedawno wpadł mi w ręce pamiętnik mojej baci z klasy maturalnej( 1922 r;-)))))))) i teraz czytająć Twój wiersz... pomyslałam że dokładnie takl mozna by go opisać...
usmiech posyłam :-)

[Liliana]

Jak charaktery zmieniają się z czasem,
tak klawiatura atrament zastąpi,
pisma tajniki - wspaniałość i krasę
blogiem wymaże odręczny dziejopis.

już klawiatura atrament zastąpiła, a blogi - pamiętnik,
piszemy szybciej, co bardzo ułatwia życie, pracę,
a jednak trochę żal...

podoba mi się Twój wiersz, ładne rymy,

pozdrawiam

[biedronka basia]

Bardzo

[fryzjerka]

Co zapisane, już zostanie,
na wieki wieków amen.
Z zainteresowaniem przeczytałam

[abandon]

Lidia - dziękuję. Śpiew łagodzi obyczaje duszy.

Leon Gutner - staram się więc, z gracją stukać w klawiaturę, rozmyślając o kaligrafii.

Perełka - fajnie, że mogłaś skonfrontować moje słowa organoleptycznie.

Liliana - bardzo lubiłem staranne pismo, miało duszę. Oj żal.

biedronka basia - bardzo dziękuję.

fryzjerka - jak amen w pacierzu.


Dziękuję wszystkim za czytanie i kłaniam się :-)
Zbigniew

[maybe]

Rzeczywiście, pisanie "nie na pokaz", może być autentycznym zwierciadłem duszy.
Przyjemnie się przejrzeć w nim po latach.

[abandon]

maybe - dziękuję za przycupnięcie na chwilę.
Pozdrawiam :-)