Nieuniknione

[fryzjerka]

A kiedy przyjdzie nam się rozstać,
nie zdążę nawet łzy uronić,
jedynie myśl ostatnia przyjdzie,
że pewnie zaraz będzie po mnie.

Drobiazgów kilka pozostawię,
co chyba bardzo cię nie znużą,
będą dla ciebie wizytówką,
możesz je zabrać przed podróżą.

Złota ci nie dam ni brylantów,
nic nie zostało już w szkatułce,
tylko te wiersze jak westchnienia
i sporo książek na mej półce.

Zabiorę z sobą w przyszłą podróż
wielką niepewność i nadzieję,
że chociaż droga jest nieznana,
jakieś światełko zajaśnieje.

Jedynie ciągle głupio wierzę,
że w innym świecie, szczęścia stronie,
odszukasz mnie wśród tłumu duchów,
tak sobie myślę, dość nieskromnie.
<img>