Świata nie da się oswoić, ani zatrzymać biegu rzeki. Możemy mieć tylko minimalny wpływ na rzeczywistość, która nas otacza. Ale nawet i wtedy nie jesteśmy jedynymi kreatorami. Każdy z nas tworzy swój własny horyzont...

Trochę zaskoczyłaś mnie tematyką, ale nie subtelnością stylistyczną. Powstał piękny erotyk.

Piękny utwór - niezwykle uniwersalny, dający wiele możliwości interpretacji.

Krystyna Morawska pisze: ↑czw 07 mar, 2024 Teraz wszystko łączy się w całość -
ciemność zaczyna jaśnieć. Znikam
w tym blasku, gdzie czas będzie
zmieniony w stertę liter i obraz.

To chyba kwintesencja tego niezwykle ciekawego wiersza.

Przyszłość zawsze wiąże ze sobą nadzieję. Ta granica czasowa jest często, niestety, przesuwana, gdy marzenie nie spełni się w czasie założonym przez nas...

Pewnie każdy z nas ma takie pudełko ze skarbami uzbieranymi w dzieciństwie. Dziś to bezcenne pamiątki.

Można ukraść komuś życie i marzenia, by następnie puścić je z dymem. Trzeba pamiętać całe życie: wyciągać wnioski z porażek, ale celebrować tylko zwycięstwa...

Kompletny wiersz o tym najtrudniejszym momencie po rozstaniu, kiedy podmiot liryczny uprzytamnia sobie osamotnienie...

Przejmujący, piękny utwór o rzeczach nieodwracalnych - zakończył się ziemski etap miłości, a rozpoczyna ten duchowy, otwierający serce na wiele spraw, których się wcześniej nie widziało, nie odczuwało.

Czasami rzeczywistość w sposób okrutny przychodzi do miejsc, o których się mówi, że są zapomniane przez Boga, leżą na końcu świata. Tych miejsc może już nie być materialnie, ale zawsze kwitną w sercach ludzi, którzy pamiętają.

Nie da się zniszczyć wszystkich cząstek pamięci tkwiących gdzieś głęboko w naszych duszach. Umiemy wybaczać, puszczać w tzw. niepamięć, zaczynać od nowa...

Piękny, niezwykle sugestywny utwór o przemijaniu i wypełnianiu przydzielonych nam dni. Dobrze, że nie znamy przyszłości, nie wiemy, co nas czeka... Miałabym jedną uwagę: fraza opatrzona kursywą jest niezwykle istotna, ale wydaje się ona odstawać od poetyckiej kompozycji. Po cytacie następuje zwrot w...

Cos mnie zatrzymało w pierwszej strofie: może gwałtowne przejście z trzeciego w czwarty wers... \Bardzo mi się spodobała puenta - niezwykle celna, jak to u Ciebie.