włosy opadały lekko na trzynastoletnie ramiona była w tym pokusa i obietnica nie widziałem dobrze twoich oczu gdy pochylałaś się nad zeszytem ale jestem pewien że je pamiętam nie mogliśmy porozmawiać nie znałem jeszcze języka którym się łączy szorstkość z powabem jedwabiu gdybym mógł opowiedziałbym ...

czyny bogini opiewaj achilla syna peleusa jakże mi czyny opiewać kikuty wiszą u ramion na gruzach mego ilionu sprzedawcy soczystych brzoskwiń snują historię bezkształtną skąpanej w słońcu barbarii nie wytrzymały kolumny wściekłego gniewu achaja nie wytrzymali achaje ruchu wskazówek zegara pieśń uszł...

zabiłeś smoka? nie parzyłem herbatę wyciskając esencję z wysuszonej istoty dziś trudno zrozumieć że wymaga to cierpliwości może choć utrącona łuska? nie długie rozmowy o socjalizmie w galilei i o tym że on nie miał legitymacji walczył? nie pytał o pewną elastyczność w rozmowach o równości chodziło o...

nie będę pozwól tylko że zapłacę rachunki nie wiesz jakie to uciążliwe potem pranie i kolacja i już nie będę jeszcze tylko parę drobiazgów muszę kupić włoszczyznę i palto pójść do lekarza z tym zębem i kino – wybacz proszę ale lubię almodovara i już na pewno nie kiedy uporam się z tym zadaniem nie c...

jutro będę człowiekiem na miarę uwolnię się od kotwicy konieczności nauczę się czasu przeszłego słów „muszę” i „powinienem” jutro rozpocznę na nowo wszystkie rozmowy przesunę pionki na wyjściowe pozycje król będzie bezpieczny jutro powiesz mi nareszcie tak długo czekałam wzruszę ramionami ukrywając ...

Podoba mi się lekkość tego obrazu i desakralizacja sacrum, że tak powiem. Msza jest tutaj zawodowym obowiązkiem, spotkanie z proboszczem - niczym wymuszony lunch z szefem, liczy się by zdążyć na mecz: samo życie choć w sutannie. Mnie wiersz skłania do refleksji nad tym czy w ogóle w ludzkiej mocy je...

„Jak długo Mojżesz trzymał ręce podniesione do góry, Izrael miał przewagę. Gdy zaś ręce opuszczał, miał przewagę Amalekita. Gdy ręce Mojżesza zdrętwiały, wzięli kamień i położyli pod niego, i usiadł na nim. Aaron zaś i Chur podparli jego ręce, jeden z tej, a drugi z tamtej strony. W ten sposób aż d...

mam wadę wzroku nie odróżniam dziwek od świętych to święte zagryzają wargi z pożądania czy dziwkom pękają serca a może po prostu obie kupują jarzyny w sklepie na wszelki wypadek mówię o nich niebieskookie o jędrnych piersiach albo krzywonogie smukłe lub brzydkie staram się nie wykraczać poza biodra ...

Dosłowność wynika niestety z braku talentu <img>

Dzięki za wizytę i uwagi.

Pozdrawiam serdecznie

Artur

a kiedy umierała Stefania Grodzieńska w afganistanie dogasało mięso dziesięcioletnie kości bezpowrotnie straciły szansę na dyplom szkoły aktorskiej muchy leniwie dopełniały przeznaczenia kobiety która miała jutro obdarzyć uśmiechem chłopca z naprzeciwka potem zostałby poetą dziennikarze odliczali do...

Dla mnie interesujące zestawienie rzeczywistości makro z rzeczywistością mikro. Tzn. z jednej strony wielkie sprawy - definiowanie świata, odpowiedzi na egzystencjalne pytania, wszechświat etc. - a z drugiej strony mały prywatny dramat miłości taki sam w zarysach jak wtedy gdy zamiast latać w kosmos...

Ciekawe bardzo. Na pewno zatrzymuje bo obraz jest zwarty i plastyczny - oszczędność słów dodaje mu mocy. Ja tu widzę pewną przewrotność sugerowaną przez tytuł - bo ta zmiana "na dobre", nie jest wcale zmianą, którą w ten sposób można wartościować. To tylko zmiana na inne - pointa pokazuje, że wcale ...

Metafora psucia życia ciekawa, to życie-zabawka też jest interesującym tropem. Niestety potem zmierzasz w kierunku banału - najpierw nagle wprowadzasz metaforę życia-domu (a przecież miało być zabawką? Nic nie tłumaczy nagłej zmiany punktu widzenia), a potem docierasz do dwuwersu o kolorowym życiu w...

Wstrząsająca pointa, ale takiej się spodziewałem zestawiając tytuł z ostatnimi wydarzeniami. Bardzo sprawnie o tragedii przez pryzmat pozornie obojętnych na tragedię przedmiotów nieożywionych. Jedna uwaga: oznaczyła miejsca, których dotykała. Czy tutaj nie chodziło o to, że "oznaczyła miejsca, który...

Świetny obraz. Strasznie mi się podoba, bo turpizmem trąci z lekka a to blisko moich klimatów. Tyle perełek, że trudno coś wybrać. Np. to: Zaokrąglimy do miejsca po przecinku obywateli chronicznie cierpiących na odciski po założonych rękach i płaczących pod Lorenca. Albo Mozarta – rzecz gustu. genia...