ściany domu nasiąkły kłamstwem
odkładając się w fundamentach
codziennie zdzierałam niczym tapety
powoli odkrywałam prawdę

już wiem że radość i śmiech
są tylko antykiem lepszych czasów
gdy żyłam nadzieją

w drodze na Golgotę
świat kieruje się
wartością srebrników


kwiecień 2019

Hanna L., Lidia, - dzięki wielkie

Dziękuję Madziu


cortessa, być może. Póki co, nie zanosi się na zmianę. Dziękuję za słowo

Lidia pisze:Czyżby kolejny z "niedocenionych" wierszy? Przecież on jest najprawdziwszy z prawdziwych Sobą i przez siebie napisany

Ależ skąd - wiersz jest realistyczny aż do bólu. Ukłony wielki La

Irenko - uwielbiam

Niewiele się zmieniło - niestety

Bardzo przemawia do mnie. Świąt ecznie pozdrawiam

zapadł się w fotelu
jak szmaciana lalka
o pustych oczach

umysł z wiekiem
wyłącza się
a uszy głuchną

żeby nie słuchać tego
co sprawia ból




marzec 2019

Bardzo mi się podoba - pozdrawiam

Ładnie, obrazowo

często o tym myślę a potem o tobie
jak ostatnie ślady mnie na sobie ścierasz
jak to jest że miłość za życia umiera

Piękniuchny

Przyjemnie się czytało - pozdrawiam

Magda, - też umiem czytać od tyłu, hehe, ale wierszy w ten sposób nie piszę. Przycupnęłam sobie i dobrze mi tutaj

Irena, - dziękuję Irenko