* Tymczasem w dziupli koślawej wierzby, strzegącej wschodniego skraju bagnisk, szop wertował postrzępione karty zawłaszczonej księgi pomrukując przy tym z bolesnym niedowierzaniem: - Doprawdy nie wiem po co ja to czytam?! Sieczkę jakąś…Jakieś szurnięte pamiętniki, bełkotliwe zapiski i opowieści dziw...

* - No więc nie wiem…Gdzieś zgubiłem ten karteluszek…Bibułkę właściwie… Zawieruszyła mi się, jak się zdaje - tłumaczył się wiatr wywracając kieszenie, z których wysypywały się najróżniejsze śmiecie, mniej lub bardziej pomięte lub zwiędłe, takie nawet, na które skorek spoglądał z odrazą, ale wśród ni...

* Wieczorem szczur Wasyl siedział na progu werandy i gapił się w niebo, po którym przelatywały gwiezdne iskry, by zgasnąć tuż nad ziemią. - Ciągle coś się tu sypie. Płatki, liście, tynk, albo gwiazdy. A czemu? Nikt nie wie. Taki klimat…Coś się sypie albo przemyka – mruczał patrząc na przednocne cien...

- Tak, tak. Książki są niebezpieczne! - rzucił ktoś z przekonaniem. - A ja bym chciał ją zobaczyć. – westchnął inny z rozmarzeniem. - No ty, to tam nie wejdziesz, mowy nie ma. – zawyrokował kolejny. - A wyważyć się drzwiczków nie da… Próbowalim bez widocznego skutku. Czyli, niech sobie tam ten papie...

* Kilka dni potem w późny wieczór Felicja siedząc na parapecie okna dawnej sali balowej bezmyślnie gapiła się w zasnuwający się mrokiem ogród. Wicher targał w nim drzewa, przeganiał liście śladami niegdysiejszych alejek i wypłaszał z gąszczu niepokojące cienie, aż zaczęły zaglądać w szyby, tak że zw...

* - Mówię ci, tam jest gęsta, przepastna ciemność; opowiadała Bożydarowi; w której coś jęczy i wzdycha. Skrzypi i podzwania. To nie na moje nerwy, żebym miała samotnie w nią wchodzić, pomimo tego, że pachnie w niej smakowitym, choć mocno zwietrzałym, kiełbasianym aromatem. - Hmmm…Smakowitym powiadas...

* - No a po jej zakończeniu ten bezczelny chomik zawiązał nam oczy jakimiś szmatami i przeprowadził daleko poza te ich zasieki, a potem je nam odsłonił i puścił wolno, a sam zawrócił wyjaśniając, że ma w pogardzie świecidełka, szczególnie jesienią kiedy tyle jest przedzimowych spraw na głowie. I, że...

* - No biegłam sobie syta i senna – opowiadała Zuzanna przez łzy – kiedy nagle coś poderwało mnie za ogon. Uniosło i zawiesiło. A wtedy rozdzwonił się ten przeklęty zegar. Jego „bimmm!” i „booom!” było tak straszne, że straciłam resztki przytomności, bo oczekiwałam, że zamiast tego ktoś zawoła „A ku...

Dni były teraz słonecznie złote i sypkie jak ziarno. Mysz penetrując ogród i zbierając co się tylko nadawało do jedzenia natknęła się na dziwaczne, bardzo kolczaste kulki przypominające babciny igielnik, o intrygującym, bo zupełnie jej nieznanym zapachu. - Jakieś takie wyjątkowo nieprzyjemne w dotyk...

* - No więc – zaczął Bożydar kiedy już wszyscy domownicy zgromadzili się w dawnej jadalni, bo to miejsce najbardziej nadawało się na zebrania – jesteśmy tu po to żeby ustalić wszystko, co wiemy na interesujący nas temat. - Ja już wiem, że Ziemia jest okrągła! – zawołało radośnie jakieś maleństwo, al...

- Obudź się! Słyszysz jak coś łazi i stuka?! – mysz szarpała śpiącego skrzata parę dni później. - Dajże mi spokój. - No łazi i stuka. Nie słyszysz? - Pirat z drewnianą nogą, albo i sama noga – ziewną Bożydar. - Żartuj sobie żartuj…Dożartujesz ty się, zobaczysz… - Może to ktoś z twojej rodzinki hałas...

* - Była tu żaba – odezwała się naburmuszona mysz, kiedy siedzieli już przy kolacji. - Aha. Pewnie przyszła po poradę, jak zawsze w tej samej sprawie – mruknął staruszek, ocierając wąsy. - Tak, a przy okazji opowiedziała mi dykteryjkę o tutejszym kocie. Nie wstyd ci, co?! - A to plotkara! – roześmia...

* Rankiem mysz zobaczyła porozwieszane na ceglanej ścianie girlandy ziół i wianki podsuszonych grzybów. - Noo…praktyczne to i gustowne – zauważyła ze znawstwem – Oho ho, i - jest tu okno! Więc nie taka to byle jaka nora. – dodała z radosnym zdziwieniem. - Okienko ledwie – uśmiechnął się stary. - Gru...

- Po co ja przylazłam do tego domu? Czy mnie źle było na polach? No pewnie, że mi źle było, bo jakby nie, to przecież bym tam została. Jak nie sowy, to deszcz ze śniegiem i brr… mróz w zapowiedziach. A tu chałupa jak stodoła i bez kota, jak się wydaje. Bez kota, ale też i bez jedzenia, bo bezludna. ...

* Rozdział siedemnasty o tym, że tylko zakończenia przynoszą cierpliwemu czytelnikowi wyczekiwaną ulgę, czyli wszystko dobre co się kończy. - Czy to, co tam popiskuje w chaszczach, to nie Amadeusz czasem? – zastanawiał się nazajutrz krasnal, ale nim podjął mężną decyzję badacza każącą mu wleźć w prz...