Małgosiu, Cortesso, radują mnie takie słowa.

Wilgo, Tomku, Leonie
pięknie dziękuję za odbiór wiersza.

Może to jest na zawsze w chwili śmiechu tej samej, płynie jak za latawcem sznurki wiecznie splątane. Może ma być jak bajka (ta koniecznie z morałem) a w niej dzieci po znakach wędrujące w nieznane. Może przyśnić się rankiem, nurzać w piasku spod powiek. w muszli kruchość jak z pianki tam odnajdziesz...

idziemy na spacer pod rękę jak wtedy i mówisz spojrzeniem to samo co wówczas na nic analizy i teraz i kiedyś bo życie zechciało planować - do jutra zaglądasz w marzenia choć cień coraz dłuższy zapada milczenie - nie służy mu światło i myśl kiedyś młoda dziś woli marudzić a dzień coraz krótszy i wcze...

Prando, nie pretenduję do Nobla. Ilu czytelników, tyle odbiorów. Jednak z jednym się nie zgodzę. Wyróżnia się.
Jest mój. Pozdrawiam.

gdzie czerwień głogu, zieleń świerku i śniegu biel splatają czar, tam mało dłoni, słychać świętuj i świerszcz, co za kominem gra gdzie w oku błysk, choć łzy wciąż płyną i czysty obrus w każdy czas, tam smutku cień gdzieś pod drabiną i ogień znowu, choć już gasł, gdzie siano w butach i w paśniku i sł...

Latima dziękuję, też mi się trochę gryzło. Poprawiłam. Fajnie że jesteś.
Liliana1 i Tobie dziękuję za odwiedziny na rabatce.
Pranda, jest tu wielu piszących mocniej, rytmiczniej, wyraźniej,
niemniej dziękuję i za Twoje słowa.

Sprawił listopad szaro-burym deszczem wszystkim latarniom spłakane oblicze. Ktoś na przystanku właśnie zmiął chusteczkę. Zdrowia ci życzę. Po mokrych liściach przemykają chwile, w klubie jazzowym smutno łka saksofon. Kelner się wzruszył zaliczką na przyszłe. Szkło cieszy oko. Niczym tam-tamy służą r...

szron gładzi trawy otulając ziemię lekką kołderką jak troskliwszy z braci liści szelestem kryje przystań rzeczną w słońcu jesiennym zamigotał płaszczyk drzewo ostatnim zatrzymuje tchnieniem woal z pajęczyn w rosę przyodziany dzień wcześniej wstaje za szybko ciemnieje wieczne naturze przekazując zmia...

Cortesso, Ireno, Leonie, Wilgo, Wiesiu - dziękuję za dobre słowa pod wierszem Tomku, rozebrałeś tekst w zaskakujący dla mnie sposób. Nie neguję ale nie spodziewałam się takich wniosków. Prawda jest jedna- ilu czytelników tyle odbiorów dziękuję :rozyczka: :rozyczka: :rozyczka: :rozyczka: :rozyczka: :...

Felicjo, Wilgo, Leonie - dziękuję za słowo
Cortesso, klimat podszedł mi sam za poprzednim wierszem "wypiłam wino"
i z założenia miał być w pewnym sensie kontynuacją w formie samo-odpowiedzi.
Jeśli przeczytasz całość, być może zmienisz zdanie
Aczkolwiek nic na siłę.
dziękuję za każdą uwagę.

wypiłeś wino – już wiedziałam że jednej chwili będzie mało gdy celem prawda nie czas kłamać na dnie kieliszka kryjąc słabość więc je wypiłeś – ech ta pamięć pod powiekami pełno ciebie wszak w tamtym świecie drzwi nie zamknę by zawsze dwoje mogło wzlecieć czy wino winne - nie wiem wcale wokoło działo...

wypiłam wino - tak, pamiętam mówiłeś jedna lampka starczy i powtarzałeś jesteś piękna głosem tak miękkim, już nie władczym wypiłam wino, zapomniałam schować kieliszek byś nie wiedział że znowu inny świat mi skłamał czułam na skórze sierść niedźwiedzia to wino winne - wszak wiesz o tym za moją głowę ...

Spirytysto, wejdź między rabatki
Wilgo, miło ponownie
Po namyśle znikam "generują" w miejsce wstępuje "podpowiada"
wskazówki płyną, chociaż każdemu jego rytmem - dziękuję Cortesso
Leonie, niepoprawny optymisto witaj mi i tutaj

wszystko jest chwilą kalejdoskop zdarzeń wiruje w ciszy niespokojną dłonią rozcinasz węzeł sny bliskości rzadsze w odmętach toną wszystko jest chwilą nieprzeżyte jeszcze chwile sekundy oddzielają płochość od nieskromności po niej choćby potop ustają dreszcze wszystko jest chwilą i chwila jest wszyst...